از غمت دارم فغان ای دلربای تند خو
جان جان نرو نرو
مبتلا ما را به عشقت یارک بد خو نکو
جان جان نرو نرو

تا بکی دوری ز من دلبر گل پیرهن
بی رخت گل در چمن گشته خار چشم من
میرود از دوریت اشک دو چشمم جوبجو
جان جان نرو نرو

آنکه با بوسه ی گرمش بدلم راه کشید
دل ما را بدل خویش پیوست و برفت

باشد احوالم خراب که بود بر دیده خواب
بیتو چشمم غرق آب دل و جانم به عذاب
میرود از غم بتا صحرا به صحرا کوه به کوه
جان جان نرو نرو