ای صبح نودمیده ز آغوش کیستی
وی چشمه ی حیات لب نوش کیست

از جلوه ی تو سینه چو گل چاک شد مرا
ای خرمن شکوفه بر و دوش کیستی

مهر منیر را نبود جامه ی سیاه
ای آفتاب حسن سیه پوش کیستی

امشب کمند زلف ترا تاب دیگری است
ای فتنه در کمین دل و هوش کیستی