بهار آمد گل آمد
گل آمد سنبل آمد
به گلشن بلبل آمد
همی گریم به شوقت ژاله ژاله
الا ای رشک لاله
بیا تا من به غمهایت ستیزم
گل لاله بدامانِ تو ریزم

گل لاله بباغ است
دلِ او داغ داغ است
نه چون من بی دماغ است
بکف دارد ز خون دل پیاله
الا ای رشک لاله
بیا تا من به غمها یت ستیزم
گل لاله بدامان تو ریزم

رخت چون برگِ لاله
دو چشمانت پیاله
تو همچو ماهی و من همچو هاله
دهی دل را به لعل خود حواله
الا ای رشکِ لاله
بیا تا من به غمهایت ستیزم
گل لاله بدامانِ تو ریزم

گل لاله گل من
سروش و غلغل من
می و مینا٬مل من
تو برگِ لاله و من داغِ لاله
الا ای رشکِ لاله
بیا تا من به غمهایت ستیزم
گل لاله بدامانِ تو ریزم