تو امید من تو پناه من
تو شکوه عشق سیاه من

اگر این جنون گنه منست
بگذر تو هم ز گناه من

نه رمم ز دام تو تا ابد
به خدا اگر همه عمر من

گل غنچه تو سفر کند
به دیار من سر راه من

من و از غم تو گریختن چه فسانه ای چه حکایتی
که بقدر بک ذره مو رهیست زخیال تو به نگاه من