ستم است اگر هوست
از استاد سرآهنگ

ستم است اگر هوست کشد که به سیر سرو و سمن درآ تو ز غنچه کم ندمیده ای در دل گشا به چمن درآ
پی نافه های رمیده بو، مپسند زحمت جستجو به خیال حلقه ی زلف او گرهی خور و به ختن درآ
نفسد اگر نه فسون دمد به تعلق هوس جسد زه دامن تو که می کشد که در این رباط کهن درآ
هوس تو نیک و بد تو شد، نفس تو دام و دد تو شد که به این جنون بلد تو شد که به عالم تو و من درآ
غم انتظار تو برده ام به ره خیال تو مرده ام قدمی به پرسشمن گشا نفسی چو جان به بدن درآ
چو هوا ز هستی مبهمی به تاُملی زده ام خمی گره حقیقت شبنمی بشکاف و در دل من درآ
نه هوای اوج و نه پستی ات نه خروش هوش و نه مستی ات چو سحر چه حاصل هستی ات نفسی شو و به سخن درآ
چه کشی ز کوشش عاریت الم شهادت بی دیت به بهشت عالم عافیت در جستجو بشکن درآ
به کدام آینه مایلی که ز فرصت این همه غافلی؟ تو نگاه دیده بسملی مژه وا کن و به کفن درآ
ز سروش محفل کبریا همه يقت میرسد این ندا که به خلوت ادب و وفا ز در برون نشدن درآ
بدر آی بیدل ازین قفس اگر آن طرف کشدت هوس تو به غربت آن همه خوش نیی که بگویمت به وطن درآ

Back To Lyric

ستم است اگر هوست از استاد سرآهنگ

ستم است اگر هوست
از استاد سرآهنگ