له کلی لری د غره گورگوری
داسی خوگی دی لکه شکری
زه یو ماشوم یم توکری په غاره
سپلی می پری دی یوه نه دواره

الله په پخه کی می مات ازغی شو
واخ موری زره می سوری سوری شو
په بل ازغی می ازغی را اوکی
له زره می سوی زگیروی را اوکی
توکری می دکی کری له گورگورو
له مستی سر یم اوس په سندرو
اوس به کرم خرسی توری گورگوری
بیا به راورمه نوری گورگوری

دک به می جیب شی روپی پی کیگی
د زره شربت او گولی پی کیگی
مور می‌ ناروغه زره یی رپیگی
چی لمونز کوی هم ساه یی لندیگی
د زنگ آواز دی مکتبیان راغلل
گورگوری اخلی ماشومان راغلل
دوی راته وایی چی بیسواده
توکری په بیه او که وریا ده

تورو لاسونو پوری می خاندی
یو بل ته گوری اشاری کاندی
دوی خه خکاریگی پاکو جامو‌کی
زده یی خبری په کتابو کی
زما لاسونه تور په گورگورو
دیر سودایی کرمه د دوی خبرو
چی بیسواده به سه ته وایی
چی‌ دا به بده او که خه ته وایی

(فرستنده: اقبال نبیزاده)