تنهایی
از
شبنم ثریا
در کوچه‌های سرد، به تنهایی
پیموده راهِ درد، به تنهایی
می‌افتم از درختی، نیازِ خویش
چون برگ‌های زرد، به تنهایی
تنهایی تیرگی‌ست، ولی دنیا
با آدماش، تیره تر از این است
در شانه‌های خسته‌ام، ای مردم
گل واره پاره‌پارهٔ نسرین است
از من برفت، هر چی که در من بود
از من برفت، شوق شگفتن‌ها
از من برفت، امید فردایم
از من برفت و مانده‌ام تنها
از من برفت، هر چی که در من بود
از من برفت، شوق شگفتن‌ها
از من برفت، امید فردایم
از من برفت و مانده‌ام تنها
دور از همه جراحتِ قلبم را
با ناله‌های تلخ، دوا بخشم
خاموشی‌های خانهٔ سردم را
با گریه‌های خویش، صدا بخشم
ای نارفیقِ خندهٔ شبنم‌ها
خورشید را ربودنِ تو در چیست؟
آخر برای من که پر از آهم
دنیای غصه‌های خودم کافیست
از من برفت، هر چی که در من بود
از من برفت، شوق شگفتن‌ها
از من برفت، امید فردایم
از من برفت و مانده‌ام تنها
از من برفت، هر چی که در من بود
از من برفت، شوق شگفتن‌ها
از من برفت، امید فردایم
از من برفت و مانده‌ام تنها
Tanhai
by
Shabnam Suraya
Dar kúcahoyi sard, ba tanhoyí
Paymuda rohi dard, ba tanhoyí
Meuftam az daraxti, niyezi khesh
Chun barghoyi zard, ba tanhoyí
Tanhoyí tiragí-st, vale dunyo
Ba odamosh, tiratar az in ast
Dar shonahoyi khastaam, hey mardum
Gulvori pora-porayi nasrin ast
Az man biraft, har ci ki dar man bud
Az man biraft, shavqi shukuftanho
Az man biraft, umedi fardoyam
Az man biravtu mondaam tanho
Az man biraft, har ci ki dar man bud
Az man biraft, shavqi shukuftanho
Az man biraft, umedi fardoyam
Az man biravtu mondaam tanho
Dur az hama jarohati qalbamra
Bo nolahoyi talkh, davo bakhshaan
Khomúshihoyi khonayi sardamra
Ba giryahoyi khesh, sado bakhsham
Hey narafiqi khandayi shabnamha
khurshedra rabudaní tu dar cist?
Okhir baroyi man ki pur az aham
Dunyoyi ghussahoyi khudam kafíst
Az man biraft, har ci ki dar man bud
Az man biraft, shavqi shukuftanho
Az man biraft, umedi fardoyam
Az man biravtu mondaam tanho
Az man biraft, har ci ki dar man bud
Az man biraft, shavqi shukuftanho
Az man biraft, umedi fardoyam
Az man biravtu mondaam tanho
