خاک ره تــــــو همره بــــاد صبا رسید
چشم مـــرا ز غیب عجب توتیا رسید

شکر تـو ای بهار، چمن چون؟ ادا کند
گل از تو برگ یافت به بلبل نوا رسید

ازفیض فقر این همه شیرین سخن شدم
(واقف) مرا شکر ز نی بــــوریا رسید